In zijn proefschrift trekt Theo Hooghiemstra twee conclusies: 1. Het concept van ‘informationele zelfbeschikking’ in de zorg krijgt door de opmars van persoonlijke gezondheidsomgevingen een ‘actieve’ lading krijgt doordat personen zelf (lijken te) kunnen te beslissen over wat er met hun gezondheidsgegevens gebeurt en deze ook zelf te (laten) beheren. 2. Het gebruik van big-dataprofilering met behulp van kunstmatige intelligentie, leidt tot een systematische disbalans tussen de (data)machtscapaciteit van bedrijven en overheden enerzijds, en die van personen anderzijds.
https://www.recht.nl/art/170494
