Na twaalf jaar is er eindelijk een vervolg op Borderlands 2. Deze tweede game bevat een hoop, maar is in de kern vooral meer van hetzelfde.
De eerste Borderlands-games wisten op de vorige generatie spelcomputers een heel nieuw genre op de kaart te zetten: de zogeheten ‘lootshooter’. Deze schietgames spelen als bekende shooters zoals Halo of Call of Duty, maar laten je ook honderden wapens en stukken uitrusting verzamelen.
Het uitspelen van de game is hierdoor ineens niet meer je voornaamste doel. Je moet vooral je personages sterker maken, door bijvoorbeeld op zoek te gaan naar die ene zeldzame shotgun, of in level te stijgen zodat je die speciale aanval kunt leren.
Het in 2009 uitgebrachte Borderlands combineerde bovenstaand spelprincipe met de postapocalyptisch ogende planeet Pandora. Bandieten en psychopaten liepen vrij rond op de grote woestijnvlaktes, waardoor alles een beetje aanvoelde als de Mad Max-films.
Borderlands combineerde die grimmige setting met een fikse dosis humor, die vooral een grote rol speelde in Borderlands 2 uit 2012. Bijna iedere missie in de game verwees wel op een manier naar internetgrapjes uit de gamingcommunity. Die game speelde grotendeels hetzelfde, maar bood dankzij een nieuw schrijversteam een veel interessanter verhaal.
Werkt nog hetzelfde
Nu is zeven jaar later eindelijk een derde deel verschenen. Borderlands 3 verwacht nog steeds dat je op zoek gaat naar nieuwe wapens en combineert dat met een jolig verhaal. De kern van de game voelt ook grotendeels identiek: schieten, lopen en springen werkt nog ongeveer hetzelfde als in Borderlands 2.
De game zit wederom vol met uitermate veel wapens om te verzamelen en gebruiken. Die wapens onderscheiden zich deels door statistieken – het ene machinegeweer is sterker dan het andere. Maar veel wapens hebben ook unieke extra’s. We hadden tijdens het spelen bijvoorbeeld een pistool met een gigantische zoomlens, waardoor hij ook als sluipschuttersgeweer gebruikt kon worden. Veel wapens hebben nu een schakelaar waarmee je ook kan wisselen tussen verschillende soorten kogels.
Je kunt aan het begin van de game kiezen uit vier nieuwe personages, met andere vaardigheden en strategieën dan de hoofdpersonen uit Borderlands 2. Wij speelden tijdens onze reviewperiode bijvoorbeeld als FL4K, een robot die een beest voor zich kan laten vechten. De klassen zijn variaties op wat er in eerdere games zat, maar spelen grotendeels anders dan voorheen.
Meerdere planeten
Hoewel eerdere games wel refereerden aan andere planeten, is Borderlands 3 het eerste deel waarin je de hoofdplaneet Pandora en zijn nabijgelegen maan verlaat. Het zorgt ervoor dat het universum eindelijk wat gevarieerd aanvoelt. Je zit niet meer urenlang naar alleen woestijnvlaktes te kijken, maar reist ook af naar bosgebieden en futuristische steden.
Waar Borderlands 2 in iedere missie wel een grapje probeerde te verstoppen, doen de schrijvers van Borderlands 3 dit in nagenoeg iedere zin die een personage uitspreekt. Dat zorgt soms voor een wat krampachtig aanvoelende sfeer: bij het afronden van een missie kan een personage soms uit het niks push-ups gaan doen, puur omdat dit ‘lekker grappig’ moet overkomen.
YouTubers
De schurken in de game – een tweeling die de bandietenkampen uit het universum samen hebben gebracht om te jagen op een grote schat – komen door dit geforceerde schrijfwerk ook wat tweedimensionaal over. Ze inspireren hun handlangers door een soort YouTube-kanaal te beheren. Hun gevoelens en beweegredenen zijn naar de achtergrond gedrukt, om plaats te maken voor een script dat bestaat uit grapjes en memes over YouTubers.
Hierdoor staan ze in schril contrast met Handsome Jack, de vijand uit Borderlands 2, die tussen al zijn sneren, grappen en grollen ook een gelaagd personage werd naarmate de game vorderde.
Borderlands 3 ruilt een deel van zijn persoonlijkheid in, om alle nadruk op lollige dingetjes te leggen. Het zorgt ervoor dat de game als een product van een groot bedrijf voelt, in plaats van iets wat gemaakt is door creatieve ontwerpers.
Stilstand
Dat de game grotendeels hetzelfde speelt en aanvoelt als voorgaande delen, zorgt er ook voor dat de game op sommige fronten wat achterloopt. In de meeste missies moet je nog steeds afreizen naar een plek, vijanden doden of objecten verzamelen en weer terug naar de opdrachtgever. Een structuur die na een tijdje kan vervelen en in moderne games ook steeds minder aanwezig is. Maar Borderlands 3 zweert er nog steeds bij.
Op visueel vlak maakt de game ook geen gigantische sprongen. Borderlands 3 ziet er iets mooier uit dan zijn voorgangers, maar het gaat om een oppoetsbeurt waarbij randjes scherper zijn gemaakt en resoluties zijn verhoogd. Knijp met je ogen en het ziet eruit als de oude games – al helemaal vergeleken met de recente remasters van die spellen.
Conclusie
Borderlands 3 lijkt gemaakt voor een heel specifiek soort speler: de Borderlands 2-speler die na zeven jaar nog steeds niet genoeg heeft van de game. Schaar je jezelf onder deze groep, dan heb je de game vast allang gekocht en (uit)gespeeld. Ben je een nieuwkomer? Dan is Borderlands 3 hooguit een geinig tussendoortje, dat op veel fronten nog best ouderwets aanvoelt.
