Het
is vooralsnog nog niet echt het WK atletiek waar de Nederlandse equipe op
gehoopt had. Sifan Hassan won weliswaar op indrukwekkende wijze goud op de tien
kilometer, maar een dag later werd haar coach Salazar geschorst
wegens het faciliteren van doping. Schippers moest vervolgens geblesseerd afhaken voor de
finale van de 100 meter, en voor haar favoriete 200 meter.
Nu
komt daar een derde probleem bij: sprintster Jamile Samuel en haar vriend
polsstokhoogspringer Rutger Koppelaar waren maandagmiddag aanwezig op een
sponsorbijeenkomst van hun persoonlijke kledingsponsor Nike. Pikant, omdat niet Nike maar Asics de kledingsponsor van de Nederlandse atletiekequipe is. Koppelaar deelde
een foto van de bijeenkomst op zijn Instagram, en daarmee was de emmer voor de Atletiekunie vol. Hij
werd naar huis gestuurd. Samuel niet, ondanks het feit dat ook zij op de foto
te zien was.
Kan
dit zomaar? Vermoedelijk wel. Veel sportbonden maken gebruik van zogenaamde
topsportovereenkomsten. In die topsportovereenkomsten zijn de voorwaarden
opgenomen waaronder de atleet opgenomen wordt in het nationale team, of namens
het nationale team uitgezonden wordt naar internationale toernooien. Om
deelname aan internationale toernooien te financieren, zijn sportbonden in veel
gevallen financieel afhankelijk van sponsorinkomsten. Om die reden zijn in
topsportovereenkomsten bepalingen opgenomen over het dragen van de juiste
wedstrijd- en vrijetijdskleding. Voor een sponsor is het immers essentieel dat
het publiek een atleet associeert met het merk van de sponsor, niet alleen als
de atleet in actie komt, maar juist ook bij interviews en gelegenheden rondom
de wedstrijd. Daar betaalt de sponsor ook voor.
Hier
zit echter wel een spanningsveld: voor veel topsporters zijn persoonlijke
sponsordeals financieel (en daarmee sportief) erg belangrijk. Denk bijvoorbeeld
aan Rintje Ritsma die met Sanex de eerste commerciële schaatsploeg startte. Zij
hebben er belang bij, dat een topsportovereenkomst ook ruimte laat voor
persoonlijke sponsoring.
De
Atletiekunie zal een en ander goed geregeld hebben in de topsportovereenkomst
met hun topatleten. Wel is het natuurlijk meten met twee maten om de ene atleet
wel, en de andere niet naar huis te sturen. Juridisch is daar niet heel veel
tegen in te brengen: in principe mag een sportbond zelf een afweging van de
betrokken belangen maken bij het beantwoorden van de vraag welke sanctie passend
is bij een overtreding van de topsportovereenkomst. Zonder inzicht in de overeenkomsten
van de beide sporters of nadere uitleg van de Atletiekunie is het echter gissen
naar de reden dat de ene sporter wel, en de andere niet naar huis gestuurd
wordt.
