In Super Smash Bros. Ultimate laat Nintendo personages uit zijn grootste games tegen elkaar vechten. Hoelang blijft dat leuk?
Eens in de zoveel jaar brengt Nintendo een nieuwe Super Smash Bros.-game uit. Personages uit Mario, Zelda, Pokémon, Metroid, Star Fox en vele andere Nintendo-games komen hierin samen om met elkaar op de vuist te gaan. Sinds recente delen zitten daar ook spelfiguren van andere games bij, zoals Mega Man uit de gelijknamige gamereeks en Solid Snake uit Metal Gear Solid.
Vechtspellen zijn normaal gesproken vrij complex. Spelers moeten lastige knoppencombinaties uit hun hoofd leren en analytisch naar het speelveld kijken, wat het genre zeer lastig benaderbaar kan maken voor nieuwkomers. In Super Smash is dat echter niet het geval.
Ieder personage in Smash heeft slechts twee aanvalsknoppen: eentje om mee te slaan en een ander voor speciale vaardigheden, zoals de vuurbal van Mario. Door bepaalde richtingen in te drukken kun je nog een aantal extra aanvallen uitvoeren, maar het wordt nooit onnodig complex.
Er zijn verschillende spelmodi waarin je het tegen computergestuurde of menselijke tegenstanders opneemt. Bij de voornaamste modus moet je elkaar beschadigen om een percentage te laten stijgen. Hoe hoger dat percentage, hoe verder de vijand wegvliegt als je hem slaat. Vliegt een vijand het level uit, dan heb je een punt.
Tijdens het vechten verschijnen de nodige voorwerpen die voor nog meer chaos zorgen. Zo kan een vechter een lichtzwaard oppakken of een trofee de lucht in werpen om een Nintendo-personage op te roepen om te helpen. Combineer dat met levels die geregeld transformeren en een potje is al snel actievol en hectisch
De simpele besturing en het slapstickgehalte van een vijand wegslaan, zorgen ervoor dat Super Smash Bros. een stuk luchtiger aanvoelt dan het gemiddelde vechtspel. De game is daarmee vergelijkbaar met bijvoorbeeld Mario Kart, dat ook een stuk losser is dan het gemiddelde racespel.
Desondanks bevat het spel genoeg diepgang voor de serieuzere spelers. Het is mogelijk om vrijwel alle regels van een potje aan te passen. Zo kan het verschijnen van voorwerpen worden uitgeschakeld of kunnen spelers bepalen welke voorwerpen ze specifiek in een sessie terug willen zien.
Het is ook mogelijk om de levels om te vormen naar versimpelde versies, waardoor er geen gekke dingen op het scherm verschijnen. Hierdoor kan het spel worden teruggeschakeld naar een ‘gewoon’ vechtspel, waarbij alleen de vaardigheden van de spelers belangrijk zijn.
Ook voor solospelers
Super Smash Bros. Ultimate voelt primair als een spel om samen met vrienden te spelen. Het gevechtssysteem in de kern is namelijk ontworpen om samen met anderen te spelen. Daar staat echter tegenover dat er ditmaal bovengemiddeld te doen is voor gamers die solo aan het spel willen beginnen.
Alle personages uit voorgaande Smash-games zijn wederom speelbaar in dit spel, plus een aantal nieuwkomers. Hierdoor kan je kiezen uit maar liefst 74 vechters om mee te spelen, maar bij aanschaf van het spel kun je uit slechts acht kiezen. De overige 66 moet je zelf ontgrendelen.
Dat kan door een aantal potjes tegen vrienden om computergestuurde tegenstanders te spelen, maar de game heeft ook een uitgebreide avonturenmodus die je alleen in kunt duiken. Hierin moet je een grote landkaart verkennen, waarbij je vijanden onder speciale regels moet verslaan. Hoe verder je komt, hoe meer personages je langzaamaan ontgrendelt.
Indrukwekkende avonturenmodus
De avonturenmodus van Super Smash Bros. Ultimate is zeer indrukwekkend. Het is makkelijk om hier tientallen uren aan te besteden, terwijl je probeert zo veel mogelijk dingen vrij te spelen. Naast personages kun je namelijk ook zogeheten Spirits vrijspelen; niet-speelbare personages die je vechters een boost kunnen geven.
Hoe verder je komt, hoe unieker de vaardigheden van je Spirits. En die zijn ook vereist naarmate je moeilijkere gevechten voor je kiezen krijgt. Op een bepaald punt heb je bijvoorbeeld levels waarin alle platformen bedekt zijn met gif – die een stuk makkelijker zijn met een Spirit die je personage immuun voor dat gif maakt.
“Dit is een ultiem eerbetoon, dat na vele uren nog weet te verbazen.”
De puzzels in de avonturenmodus zijn nooit gigantisch uitdagend, maar de spelmodus zit wel vol met hommages naar andere games. Zo zul je op een bepaald punt terechtkomen in het kasteel uit Castlevania, of op het eiland van Donkey Kong. Het maakt Super Smash Bros. nog meer een ultiem eerbetoon aan zijn bronmateriaal, dat zelfs na vele speeluren nog weet te verbazen.
Dat gevoel wordt versterkt door de vele vechters die je tegelijkertijd vrijspeelt. Je komt steeds weer personages tegen om aan je arsenaal toe te voegen. Wie opgegroeid is met games op Nintendo-spelcomputers zal constant verrast worden, omdat dat ene figuur uit die ene game er ook bij zit.
Er is een punt waarop je alles tot je beschikking hebt en Super Smash solo niet heel erg interessant meer is. Maar op dat punt is het nog steeds een leuk vechtspel voor met vrienden dat makkelijker te behappen is dan bijvoorbeeld Street Fighter.
Conclusie
Er zit ontzettend veel in Super Smash Bros. Ultimate. Naast de 74 vechters heeft de game ook tientallen levels en uren aan muziek, die allemaal terugverwijzen naar oude spellen op Nintendo-spelcomputers. Combineer dat met een simpel te begrijpen maar diepgravend gevechtssysteem en je hebt een van de leukste eerbetonen aan de afgelopen dertig jaar in gaming.
https://www.nu.nl/reviews/5614484/review-super-smash-bros-ultimate-uitstekend-eerbetoon-nintendo.html
