Dat iets moois uiteindelijk
kan ontaarden in een vreselijke ruzie, blijkt maar weer eens uit het
volgende vonnis van de rechtbank Zeeland-West-Brabant van 17 oktober jl. De
feiten zijn als volgt: gedaagde start in oktober 2016 een crowdfundingsactie
voor de aanschaf van een rolstoelbus voor zijn gehandicapte zoon X. De vrouw
van eiser (en dus niet eiser zelf) besluit te helpen en organiseert daarop een
liefdadigheidsbingo. So far so good,
zou je zeggen..

Het gaat echter mis wanneer blijkt
dat de bingo helemaal niet heeft plaatsgevonden. Een paar maanden later plaatst
gedaagde namelijk op zijn Facebookpagina een bericht met de foto van eiser en
zijn vrouw met de volgende tekst:

[…]Iedereen
opgepast voor OPLICHTSTER [Y] [eiser] uit Arnemuiden
OPLICHTSTER die geld inzamelt over de rug van hele ZIEKE KINDEREN.
Zij pakt je op het zwakste moment.
Wanneer de ouders op zijn kwetsbaarst zijn.
Mevrouw staat bekend bij Politie tros-radar en opgelicht.
Zei is bekend met ID-fraude internet-oplichten en nog veel meer zaken!!!! En
veroordeeld ook al staat allemaal op camera!!!!
Maar vooral geld inzamelen over de rug van zieke kinderen
Ik heb bewijzen genoeg en ook op camera heeft zei toegegeven ons te hebben
opgelicht Maar politie doet helemaal niks!!!!
En die vent die er op staat is haar man en werkt net zo hard mee!!!!!!!!!! [onderstreping
MLA]
WAARSCHUW IEDEREEN VOOR DEZE OPLICHTSTER!!!!!!
ZEI MOET GESTOPT WORDEN!!!!!!![…]

2 dagen later verwijdert
gedaagde het bericht van Facebook. Dit is voor eiser echter niet voldoende: hij
stapt naar de voorzieningenrechter en vordert dat gedaagde een rectificatie (waarvan
de inhoud helaas onduidelijk blijft) plaatst op zijn Facebookpagina. Hier
voldoet gedaagde vervolgens ‘gewoon’ aan. 2 dagen na het voornoemde
kortgedingvonnis, wordt op de Facebookpagina van X (de zoon van gedaagde) een
bericht geplaatst met de volgende tekst:

[…]
Zoals jullie weten is [X] een aantal maanden geleden opgelicht. Er zou een
bingo plaatsvinden maar diegene die het organiseerde is er toen met de
cadeautjes en het geld vandoor gegaan.
Nu gaat er op verschillende plaatsen een verhaal rond dat WIJ de oplichters
zijn en dat de crowdfunding oplichting is
Dit is natuurlijk niet waar!!!! […] Dit alles heeft voor ons de afgelopen
maanden behoorlijk veel schade aangericht. Zowel pshygisch, mentaal en ook nog
eens persoonlijk.
Wij als ouders van [X] willen maar 1 ding en dat is voor hem een rolstoel bus
realiseren, dit met behulp van jullie lieve mensen en donateurs. Zonder jullie
zouden we dit nooit allemaal voor elkaar kunnen krijgen!!![…]
Ik hoop dat we dit een beetje recht kunnen zetten want het is rond uit belachelijk!!![…]

Een aantal maanden later komt
Alberto Stegeman met een filmcrew op bezoek bij eiser. Stegeman wijdt een item
over de ruzie tussen eiser en (vooral) zijn vrouw, en gedaagde. Eiser besluit
opnieuw om in actie te komen, en stapt nu naar de bodemrechter. Hij vordert een
verklaring voor recht dat gedaagde onrechtmatig heeft gehandeld door de twee
berichten op Facebook te plaatsen, door zijn woonlocatie bekend te maken aan de
tv-makers en de lastercampagne die hij zou hebben gevoerd na het kort geding.

Tevens vordert hij
schadevergoeding, die zou bestaan uit de vergoeding van immateriële schade; hij
zou ‘emotioneel minder stabiel’ zijn geworden en het plezier hebben verloren in
zijn werk en zelfs gestopt zijn met de uitoefening van zijn favoriete sport:
schaken. Tenslotte zou zijn werkgever (en dus niet hijzelf) omzetderving hebben
geleden door de Facebookberichten; deze hadden hem namelijk veel ‘hinder’
opgeleverd in de uitoefening van zijn baan.

De rechter gaat hier niet
volledig in mee. Hij oordeelt weliswaar dat de eerste uitlating onrechtmatig is
jegens eiser, aangezien hij hierin wordt beschuldigd van iets dat hij volgens
de rechter niet gedaan heeft (het gaat om de passage “En die vent die er op staat is haar man en werkt net zo hard
mee!!!!!!!!!!”); volgens de rechter kan eiser immers niet verantwoordelijk
worden gehouden voor het handelen van zijn vrouw.

De rechter is echter van
oordeel dat eiser geen schade heeft geleden door de passage, deze is volgens
hem immers niet voldoende aannemelijk gemaakt, dan wel is hier geen wettelijke
grondslag voor. De andere vorderingen worden simpelweg afgewezen: aan de
filmcrew was immers slechts een afschrift van de aangifte voor de vermeende oplichting
door de vrouw van eiser gegeven en de informatie die daarin stond over eiser was
ook zonder deze aangifte eenvoudig te herleiden. Er was volgens de rechter evenmin
sprake van een lastercampagne omdat de handelingen van gedaagde – welke bestonden
uit het tweede bericht op Facebook en de televisie-uitzending – niet
onrechtmatig waren.

Al met al dus een interessante
zaak, die helaas van een mooi initiatief in een ordinaire ruzie met de daarbij
horende emoties veranderde. Dat er veel emoties speelden in de zaak blijkt m.i.
overigens uit de gevorderde schadevergoeding; normaal gesproken heeft een
dergelijke vordering tot immateriële schade in deze omstandigheden weinig kans
van slagen, maar toch werd de procedure doorgezet. Wel ben ik benieuwd waarom de
man van eiser deze zaak heeft gevoerd (en bijvoorbeeld niet zijn vrouw). Ik heb
wel ideeën, maar die zijn behoorlijk speculatief. Voel je echter vrij om je
eigen ideeën te droppen in de comments!

https://www.solv.nl/weblog/rechtspraak-liefdadigheidsactie-ontaardt-in-ordinaire-facebookruzie/21682